การอ่านบทคาม

เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กเล่ม ๑

"สรุปความจากเรื่อง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก เล่ม ๑"
ชื่อผู้ัแต่ง : คุณทิพย์วาณี  สนิทวงศ์ ณ อยุธยา
สำนักพิมพ์ : ศิลปาบรรณาคาร

เรื่องย่อ

      ย้อนกลับไปเมื่อสมัยรัชกาลที่ 6 - 7 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ผู้เขียนได้นำเรื่องราวชีวิตครอบครัวคนไทยสมัยที่คุณตาคุณยายเป็นเด็กมาเล่าให้ฟังโดยถ่ายทอดเป็นภาษาง่ายๆ หากแต่บรรยายให้เห็นภาพได้อย่างชัดเจน ซึ่งในปัจจุบันเหตุการณ์บางอย่างหรือสิ่งของหลายสิ่งก็ได้เริ่มจางหายไปจากสังคมไทยแล้ว นิยายเล่มนี่มีทั้งหมด 40 ตอน

      ส่วนหนึ่งของหนังสือเล่าว่า เมื่อครั้งคุณตาคุณยายยังเด็ก คุณตาเล่าว่า เมื่อพี่ชายของคุณตาถูกตี คุณตารับคำสั่งให้ไปหาไม้มาให้  คุณตาสงสารพี่ชายเลยทำเป็นหาไม่ได้ หาได้แค่อันเล็กที่จับไม่ถนัดมือ แล้วถูกไล่ให้ไปหามาใหม่ คุณตาก็ได้ไม้อันใหญ่ที่จับไม่ได้ คุณแม่เลยตัดสินใจออกไปหามาเองแล้วคุรตากับพี่ชายก็โดนตีทั้งคู่โทษฐานที่ช่วยเหลือพี่ชายไม่ให้โดนตี  ในส่วนของคุณยายนั้นคุณยายจะไม่ใช่เด็กแก่นแก้วอะไร เพียงแต่คุณยายจะดื้อจึงโดนตีแต่ไม่มากนัก ส่วนใหญ่คุณยายจะโดนหยิกมากกว่า  ส่วนใหญ่ในสมัยนั้นต้นมะยมจะเป็นต้นไม้ประจำบ้าน ลูกมีไว้กิน ใบใช้พรมน้ำมนต์เป็นศิริมงคล ส่วนก้านนั้นใช้เป็นไม้เรียวตีเด็กที่ดื้อ และซุกซน ก้านมะยมจะตีแล้วรู้สึกเจ็บๆ แสบๆ คันๆ และคุณยายเล่าอีกว่า เวลาคนทำผิดนั้นต้องไปหาก้านมะยมมา คุณยายมักจะหาอันสั้นๆมาและก้านเดียว ผู้ใหญ่บอกไม่พอต้องหาอีกจนกว่าจะพอจึงจะตี เด็กบางคนโดนตีแล้ววิ่ง ยิ่งทำให้โดนตีมากกว่าเดิม แต่ถ้าคนไหนไม่หนีจะโดนตีน้อยหน่อย แต่คุณยายจะร้องไห้ทุกทีที่โดนตี   แต่ในปัจจุบันการที่ผู้ใหญ่จะลงโทษเด็กนั้นส่วนใหญ่จะต่อว่าตักเตือนเสียงมากกว่า จะไม่ใช้การตีเหมือนคนในสมัยก่อน คุณครูก็เหมือนกันปัจจุบันก็จะตีเด็กน้อยลงจะใช้คำพูด ลงโทษมากกว่า

ข้อคิดจากนิยายเล่มนี้

     สมัยปัจจุบันที่มีการเปลี่ยนแปลงอาจทำให้ความเชื่อ ความคิด และการดำเนินชีวิตของผู้คนแตกต่างกันออกไป ทั้งการพูด การกิน และธรรมเนียมปฏิบัติต่างๆ ซึ่งเราในฐานะที่เป็นคนสมัยใหม่ หากลองเปิดใจเรียนรู้สิ่งที่คนสมัยก่อนทำก็จะได้เห็นอีกแง่มุมที่น่าสนใจและอาจนำไปประยุกต์ใช้ได้ เช่น ในเรื่องของการเลี้ยงดูลูกหลาน สมัยคุณตาคุณยายยังเด็ก กลางคืนเดือนงายในหน้าร้อนสมัยก่อนเด็กๆจะนอนไม่คอยหลับกัน จึงเล่านิทานกันบ้าง  ร้องเพลง เล่นเกมต่างๆ ก่อนจะเข้านอนกัน ในสมัยก่อนไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีเครื่องมือสื่อสารต่างๆ มีแต่วิทยุ ไว้ฟังข่าวสารต่างๆ มโหรี ละครย่อย และดนตรี ซึ่งผิดกับปัจจุบันที่เด็กจะเล่นเกมในตอนกลางคืนกันมากกว่ามานั่งดูหรือฟังข่าวสารต่างๆ จะเล่นโทรศัพท์จนเช้าของอีกวัน ซึ่งนิยายเล่มนี้จะทำให้เราเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปของคนในสมัยก่อนกับปัจจุบันได้มาก จึงอยากให้คนที่อ่านได้ตระหนักเห็นถึงการดำเนินชีวิตของคนในสมัยก่อนแล้วนำมาปรับใช้กับปัจจุบันไม่มากก็น้อย

 นางสาวรจนา  หนูปาน
รหัสนิสิต611031100
คณะศึกษาศาสตร์  วิชาเอกเคมี